melklokaal - wouter nijland

In de solo ‘RUOWTE DLYANN’ van Wouter Nijland (Woldendorp, 1980) speelt het toeval. Op het eerste oog zou je het niet zeggen, maar het werk van Wouter Nijland hangt van toevalligheden aan elkaar. Letterlijk. Net als het dagelijkse leven, zijn belangrijkste inspiratiebron. Nijland bepaalt zelf slechts de randvoorwaarden van zijn doeken, zoals formaat en raster. Daarna laat hij alle ruimte aan het toeval. De hellingshoek van een lijn? Daarvoor wordt een greep gedaan in een zwarte emmer met knikkers, die met een graveerstift genummerd zijn van 1 tot 360. Wordt een vlak ingekleurd? Een opgegooide munt, stuiterend over de vloer van zijn in atelier, bepaalt het: ja of nee. En als het oordeel ‘ja’ is, moet er nog besloten worden of dat invullen met horizontale of verticale penseelstreken gaat gebeuren. Wederom velt een munt het oordeel. Als hij verschillende kleuren gebruikt, worden de keuzes daarvoor ook overgelaten aan het toeval. Nu nog met gecodeerde knikkers, maar binnenkort door een slinger aan een rad van fortuin, dat hij laatst kreeg van een vriend. Louter zijn eigen ideeën uitvoeren vond hij niet genoeg. Er miste iets. Door er wat groters aan toe te voegen zoals het toeval, universeel en van buiten zijn eigen denkwereld, voelde zijn werk pas compleet. Kunst als het werkelijke leven van alledag. Maar wat is toeval voor Wouter? Hij onderscheidt drie begrippen: statistiek is volgens hem voor de controlfreaks, het lot voor de religieuzen en het toeval is voor de spelende mens. (tekst: Pierre Carrière)
Nijland volgde Academie Minerva in Groningen. Hij exposeerde o.a. bij Galerie Rob de Vries, Walls Gallery in Amsterdam, TAS in Groningen, Bright Side Gallery in Amsterdam, Massey Klein in New York en was al vaker (groeps) in melklokaal te zien.

In ROOM: ‘Disrupted Development’ een installatie van Jeffry Koopman (1977).